Każdy materiał charakteryzuje się danymi właściwościami, które decydują o jego przydatności. Podczas stosowania bardzo często okazywało lub okazuje się, że o ile jedne cechy są bardzo korzystne, o tyle inne, także mające wpływ na całość, bywają niedostateczne, konieczne do zmiany lub wzmocnienia. Tak powstały mariaże różnych materiałów, w tym żelbet.

Żelbet

Żelbet zwany też żelazobetonem (żelbeton to także popularna nazwa, ale niewłaściwa), najprościej rzecz nazywając, jest kompozytem składającym się z betonu wzmocnionego stalą – prętami zbrojeniowymi lub jednym elementem stalowym zwanym wkładką stalową. Historia powstania żelbetu, który zawojował budownictwo i bez którego współczesne budowle by nie powstały, jest zabawna. W 1867 roku francuski ogrodnik Joseph Monier przygotował żelazny kosz ogrodowy – doniczkę, która niechcący wpadła mu do przygotowanej płynnej mieszanki betonowej. Joseph wyjął kosz, zaczekał, aż beton stwardnieje, zasadził kwiaty. Zimą, ku swojemu zaskoczeniu, zobaczył, że doniczka nie pęka i nie niszczeje pod wpływem mrozu. Zaradny i zapobiegliwy Francuz opatentował swój wynalazek.

Historii ciąg dalszy

Połączenie stali z betonem doczekało się badań i prac naukowych – pół wieku później inżynier, także francuski, oraz budowniczy samouk Francois Hennebique udowodnił naukowo korzyści płynące z połączenia betonu i stali. To on w 1892 roku opatentował innowacyjny system konstrukcji żelbetowej.

Konstrukcje żelbetowe

Połączenie stali i betonu to wykorzystanie najlepszych zalet obu materiałów. Żelbet formuje się w elementy konstrukcyjne lub całe obiekty monolityczne o dowolnym kształcie za pomocą form drewnianych (szalowanie), stalowych lub plastikowych. Najpierw ustawiane są szalunki, potem przygotowuje się wg. projektu zbrojenie. W tak przygotowane formy układa się beton, który należy zagęścić oraz pielęgnować, po to by osiągnął określoną wytrzymałość. Konstrukcje żelbetowe charakteryzują się ogniotrwałością, dużą odpornością na obciążenia stałe i zmienne, na działanie czynników atmosferycznych, trwałością. Zasadniczą wadą konstrukcji żelbetowych jest waga – elementy są ciężkie oraz widoczne zarysowania w strefie rozciąganej zginanego elementu.

Można śmiało zaryzykować stwierdzenie, że dzisiejsze budownictwo bez konstrukcji żelbetowych by nie istniało. Pomógł, jak prawie zawsze, przypadek. Francuski ogrodnik pchnął budownictwo na zupełnie nowe tory. Mosty, wiadukty, wysokie budynki – to tylko niektóre budowle, gdzie kruchy beton wspiera się na silnym ramieniu stali.

Więcej informacji znajdziesz na stronie http://www.fabudwkb.com.pl/.